کافی نت سهندیه تبریز 34431814 | آموزشی,تحقیق,مقاله,پاورپوینت

تمام عکاسان در برهه‌­ای از مسیر حرفه‌ای خود (فارغ از اینکه عکاس حرفه‌­ای باشند یا آماتور) به یک بن بست مشترک می‌رسند. به عنوان یک عکاس هنگامی که به حدی از مهارت فنی می‌­رسید، با چیزی مواجه می‌شوید که بسیار شبیه به بحران شخصیت است. البته دقیقا نمی­‌توان گفت که شما به بن‌­بست رسیده­‌اید، زیرا شما به همه چیز عکاسی، از ترکیب‌بندی و مهارت­های فنی گرفته تا ویرایش  عکس‌ها، واقف هستید. در واقع به حدی رسیده­‌اید که نیاز به یک انقلاب و تغییر اساسی دارید. در این برهه انگار چیزی در کار شما کم است یا سر جای خودش نیست. معنی، مفهوم، ارتباط عاطفی و در یک کلام شناختن سبک کارتان همان چیزی است که در اینجا به آن نیاز دارید.
 
پس بیایید برای چند لحظه تمام چیزی را که درباره عکاسی می‌­دانید از یاد ببرید و از زاویه دیگری به عکس­‌های خود نگاه کنید. بدون شک، رعایت ترکیب‌­بندی و نکات فنی عوامل مهمی در به وجود آوردن یک عکس خوب هستند، اما تا به حال به این فکر کرده‌­اید که چگونه می‌­توان عکسی به وجود آورد که علاوه بر عوامل بالا مفهوم خوبی هم در آن نهفته باشد؟ عکسی که سبک داشته باشد و نشان‌دهنده‌ دیدگاه شما به عنوان خالق آن اثر باشد.
 

مفهوم دادن به عکس یعنی درک این که در پس هر عکسی چیزی فراتر از نمایش دیداری زمان، مکان و موضوع نهفته است. هنگامی که خودتان را به چالش بکشید تا طرز فکر و دیدگاه خود را در پس عکس­‌هایتان قرار دهید و با کسی که عکس شما را تماشا می‌­کند ارتباطی عاطفی برقرار کنید، احساس بسیار بهتری نسبت به آن عکس پیدا می‌­کنید.
 
عکس‌­های شما دقیقاً باید دیدگاه و چشم‌­انداز شما را از جهانی که در آن زندگی می­‌کنید، به نمایش بگذارند. به عنوان مثال، اگر شما شش عکاس را به اتاقی یکسان دعوت کنید و از هرکدام بخواهید که تصویری منحصربه‌فرد ایجاد کنند، مسلماً نتیجه‌ کار شش عکس کاملاً  متفاوت خواهد بود. مطمئن باشید به‌عنوان یک عکاس، همین حالا هم مفاهیم خاصی در عکس­‌های شما وجود دارند، مسئله این است که در حال حاضر شما به صورت ناخودآگاه دیدگاهتان را در عکس‌ها اعمال می‌کنید و از میزان واقعی آن بی‌خبر هستید.
 
مفهوم در عمل
 

 

حالا که متوجه شدید عکاسی و عکاس بودن چندان ربطی به داشتن آخرین مدل‌­های دوربین، لنزها و نرم­ افزارها و خیلی از لوازم ناشناخته‌ی دیگر عکاسی ندارد، وقت آن فرا رسیده که به عکاس بهتری تبدیل شوید، عکاسی که هدف دارد. هنری دیوید توریو (Henry David Thoreau) می‌­گوید:

 
پس بهتر است به این فکر کنیم که چطور می‌خواهیم خودمان را از فلسفه طبیعت فنی عکاسی رها کنیم؟ مهارت­‌هایی که از طریق دیدن فیلم‌­های آموزشی، مقالات، کلاس‌­های عکاسی، کارگاه‌­های عکاسی، ویدئوهای آموزشی آنلاین و چیزهایی از این دست کسب کرد‌‌‌ه‌­اید، همچنان در ناخودآگاه ذهن شما وجود دارند. نمی‌خواهم بگویم تمام این مها‌ر‌ت‌­ها به درد نمی‌­خورند، برعکس، با داشتن این مهار‌ت‌­ها است که شما می‌توانید به راحتی در شرایط نوری مختلف عکاسی کنید یا حتی با استفاده از نور طرح­‌های مختلفی در کار خود ایجاد کنید و در یک کلام، خیلی خوب می‌‌دانید که باید با دوربین چکار کنید و این می‌تواند راه را برای ایجاد روش خاص خودتان در عکاسی هموارتر کند.
 
از تمام این­‌ها که بگذریم، شما باید شیوه‌ جدیدی برای عکاسی پیدا کنید، شیوه‌­ای که بتواند دیدگاه شما را نشان دهد. پیدا کردن آن هم اصلاً کار راحتی نیست و نیازمند تلاشی سخت و شبانه‌روزی است. اما در نهایت حسی که از آن پیدا می‌­کنید، ارزش آن همه تلاش و سختی را خواهد داشت، به ویژه هنگامی که عکاسی حرفه‌ اصلی شما باشد و برای کسب درآمد زندگی‌تان روی آن حساب ­کنید.

تقلید بهترین شیوه برای شروع است
 

 
برای گام اول می‌­توانید تلاش کنید به شیوه‌ عکاس مورد علاقه‌­ خود عکاسی کنید. با فرا گرفتن ترفندهایی که عکاس مورد علاقه شما از آن‌­ها استفاده می‌­کند، می‌­توانید دیدگاه آن‌­ها را کشف کنید. این امر به شما در رسیدن به بینش خلاقانه‌ خودتان کمک فراوانی می‌کند. قرار نیست که در این راه شما دقیقاً یک عکس مشابه همان عکسی که فرد مورد مطالعه‌تان گرفته است، ایجاد کنید، فقط باید تلاش کنید که بفهمید او برای گرفتن آن عکس چه کارهایی انجام داده و سپس آن را از نو خلق کنید.
 
گام دوم شرکت در چالش‌­های عکاسی است. یک چالش یا تکلیف عکاسی راه مناسبی برای محک زدن جنبه‌­های فنی و هنری شما در این امر است. بهتر است تکالیفی را که توسط عکاسان دیگر مورد قضاوت قرار می‌­گیرند هم به این فعالیت‌­ها اضافه کنید. زیرا هنگامی که کار شما توسط عکاسان دیگر مورد بررسی قرار بگیرد نه تنها مشاوره‌ی خوبی روی کارتان می‌­گیرید، بلکه باعث می‌­شود به اصطلاح پوست شما برای نقدهایی که بعداً در زندگی حرفه­‌ای با آن­‌ها روبرو می‌­شوید، کلفت­‌تر شود.
 
ممکن است شما به سبک خاصی از عکاسی، مثل عکاسی منظره یا عکاسی خیابانی تمایل داشته باشید. حال فکر کنید کسی شما را در عکاسی ماکرو، عکاسی معماری، پرتره یا هر سبک دیگری که به آن عادت ندارید، به چالش بکشد، آن­گاه چه خواهید کرد؟ چنین موقعیتی شما را از حیطه‌­ای که به آن عادت دارید، بیرون می‌­آورد و دانش شما را به عنوان یک عکاس به چالش می‌­کشد، در عین حال می‌­تواند اید‌ه‌­هایی در ذهن شما پدید آورد که بعدها در کار خودتان از آن استفاده کنید.
 

 
حال شما دارید از تمام دانش فنی خود در عکاسی بهره می­‌برید و در عمل از آن­ استفاده می‌­کنید. انگار ناگهان این امر منطقی به نظر می‌رسد که لازم است برای ایجاد مفهوم در یک عکس، علاوه بر دانش فنی گسترده‌، تجربه فراوانی هم داشته باشید. عکاسی که تجربه کافی نداشته باشد مانند دکتری است که تازه دوره رزیدنت بودن خود را به پایان رسانده و قرار است جراح شود. شما به چنین شخصی اعتماد می‌­کنید و اجازه می‌دهید شما را عمل کند یا ترجیح می‌­دهید جراحی باتجربه‌­تر این عمل را به دست بگیرد؟ در مورد عکاسی هم همین طور است، شما باید با پرداختن به موقعیت‌های جدید و سبک‌های مختلف تجارب جدید کسب کنید.
 
به عنوان یک عکاس شما باید تمام نکات عکاسی را فرا بگیرید و سبک‌های مختلف را امتحان کرده و فرا بگیرید. تازه پس از تمام این تمرین‌­ها و کسب تجربه‌­ها است که می­‌بینید سبک متمایز شما کم کم خودش را نمایان می‌­کند، چرا که با تحقیق روی کار عکاسان مطرح کم کم فهمیده‌اید با کار کدام عکاسان ارتباط بیشتری برقرار می‌­کنید.

وضعیت خیالی
 
روشی که من برای عکاسی به آن رسیده­‌ام این است که ابتدا موضوع مورد نظر را پیدا می­‌کنم، ترکیب‌­بندی مناسب را انجام می‌­دهم، خودم را در جو سوژه عکاسی قرار می‌­دهم و سپس برای مدتی صبر می­‌کنم. مزیت صبر کردن این است که در طول مدت انتظار تمام اتفاقاتی را که اطرافم رخ می‌­دهد با تمام حس تحت نظر می‌گیرم و به جای داشتن هرگونه پیش فرضی از اتفاقات اجازه می‌­دهم جهان اطرافم کار خودش را بکند. به چنین حالتی که دوربین را روی سه پایه قرار می‌­دهیم و منتظر لحظه‌ مناسب برای عکاسی هستیم (مثل اینکه فقط قلم مو را روی بوم نقاشی به حرکت درمی‌­آوریم)، وضعیت خیالی می‌­گوییم.
 

 
تابستان گذشته، هنگامی که در املاک ملی وایت سندز در نزدیکی آلاموگوردو (Alamogordo) نیو مکزیکو بودم، روی یکی از تپه­‌های شنی نشسته بودم و به آسمان  نگاه می‌­کردم که رنگ آن از آبی سیر به سمت تیرگی می­‌رفت، انگار قرار بود طوفانی از رعد و برق شروع شود. باد شروع به وزیدن کرد و شن­‌های سفید را در هوا پخش می‌­کرد. رنگ آسمان به رنگ ارغوانی سیری که در تصویر می‌­بینید، درآمد و شن‌­ها مانند اینکه در گردباد گرفتار شده باشند به حرکت در آمدند. در همین لحظه بود که حس کردم باید شاتر را فشار دهم و بنابراین توانستم با ترکیب­‌بندی مناسب و صبر کردن لحظه‌­ای خاص را ثبت کنم. سام ایبل (Sam Abell) می­ گوید:
 
    "در ورای یک عکس فوق­‌العاده چیزی بیش از دانش و اطلاعات نهفته است. ما به دنبال ثبت تصویری هستیم که حس کنجکاوی بینندگان آن را برانگیزد و حتی بهتر از آن، بیننده را به فکر کردن وادار کند. مخاطب باید با دیدن یک عکس خوب از خودش سوالی بپرسد یا بدون پلک زدن مسخ نگاه کردن آن شود. همه ما می ­دانیم که یک عکس­ می‌تواند مردم را آگاه کند و  احساسات مردم را برانگیزد. حال عکسی که در مخاطب هر دو حس را به وجود آورد، همان عکسی است که ما دوست داریم ببنیم و ثبت کنیم. یعنی دقیقاْ همان عکسی که به شما این انگیزه را می ­دهد که دوربین خود را بردارید و دوباره به عکاسی بپردازید".
 
هم ارزی

این اصطلاح برای اولین بار هنگامی مورد استفاده قرار گرفت که آلفرد اشتیگلیتز (Alfred Stieglitz) تصمیم گرفت در آثار خود چیزی فرای گرفتن یا ثبت واقعیت را به نمایش بگذارد. کارهای آلفرد، از الگوهای هندسی گرفته تا تصاویر مردم و دیگر کارهای او، به جای ثبت واقعیت موجود، ارتباطی عاطفی با شخصیت او داشتند و حس درونی او را نمایش می‌­دادند.
 
واژه هم ارزی در اصل از نقاش انتزاعی معروف، واسیلی کاندینسکی (Wassily Kandinsky)، سرچشمه می‌گیرد. هدف او ایجاد احساس و عاطفه بیشتر در نقاشی‌­هایش بود تا از این طریق مخاطبینی که کارهای او را می‌­دیدند، ارتباطی عاطفی با نقاشی­‌هایش برقرار کنند. اشتیگلیتز درست در دورانی که عکاسی فقط به عنوان ابزاری برای ثبت وقایع شناخته می‌شد، ایده‌ هم ارزی را وارد روند عکاسی خود کرد. اگر بخواهیم تعریفی بسیار ساده بیان کنیم، نظریه هم ارزی عقیده دارد که رنگ­‌ها، اشکال و خطوط هندسی می‌توانند دقیقاً احساسات درونی فرد را منعکس ­‌کنند. آلفرد با تحقیق روی کارهای کاندینسکی موفق شد مفهوم را در کارهای خود زنده کند.
 
این که یک عکاس بخواهد به کارهای خود مفهوم بدهد، برای شما چه معنایی دارد؟ مفهوم در عکاسی به هیچ عنوان ترجمه‌ تحت الفظی ایجاد یک تصویر خاص نیست. مفهوم در عکاسی راهی است که در آن از دیدگاه و نظر خود استفاده می­‌کنید تا اثری خلق کنید که نیازی به توضیح بیشتر نداشته باشد، اثری که مفهوم خاصی را برای بیننده تداعی می‌کند.
 
هم ارزی همان چیزی است که تمام عکاسان مطرح دنیا به آن رسیده‌اند و در آثار خود از آن استفاده کرده‌اند. هنگامی که پروژه عکاسی «مادر مهاجر» اثر دوروثی لانگ (Dorothea Lange) یا عکس «سرباز در حال سقوط» روبرت کاپا (Robert Capa) را می‌­بینیم، فوراً تحت تاثیر قرار می­‌گیریم و نیازی نیست حتماً بفهمیم که در ورای عکس چه می‌­گذرد و چه مفهومی نهفته است. در عکس روبرت کاپا ترس و وحشت جنگ را حس می‌کنیم و در اثر دوروثی لانگ رد تردید را در نگاه مادری می­‌بینیم که کودکانش را در آغوش کشیده است.

نقطه­‌ها را به هم وصل کنید
 

 
این که یک عکس به تنهایی قادر است یک داستان کامل را بیان کند یا مقاله‌ای عکس‌­دار قطعات یک روایت را در کنار هم قرار می‌­دهد، از زیبایی­‌های عکاسی است. یک عکس بامفهوم، مانند داستانی است که ارزش تعریف کردن داشته باشد، داستانی که مخاطب را جذب خود می‌کند. عکس ابزاری برای نشان دادن دیدگاه شما یا دیدگاه سوژه‌­های عکاسی‌­تان به مخاطب است.
 
یک عکاس تجربه زندگی نسل بشر را به تصویر می­‌کشد، حال این تجربه ممکن است یک نسل‌کشی و قتل عام باشد یا بازگشت پیروزمندانه سربازی از میدان جنگ؛ یک عکس می­‌تواند تصویری از درد، زیبایی، شکوه، تنفر یا هر حس دیگری باشد و عکاسان راویان بصری این احساس هستند. آن­‌هایی که یاد بگیرند با عکس‌­هایی که دارند، داستانی جذاب بسازند، عکاسانی موفق خواهند بود. هنری کارتیه برسون می ­گوید:
 
    "تا آنجایی که من می‌دانم، عکس گرفتن وسیله‌­ای برای فهمیدن است که نمی ­توان آن را از بقیه ابزار تجلی تصویری جدا کرد. عکاسی راهی برای فریاد زدن است، راهی برای رها کردن خود، نباید به آن به دید راهی برای اثبات یا دفاع از اصل یک فرد نگاه کرد. عکاسی یک سبک زندگی است".
 
 کارهای تمام عکاسان مطرح دنیا تحت تاثیر کار کسانی است که پیش از آنان عکاسی می‌­کردند و مطرح شده بودند. بعضی از ما استعدادی خدادای در ترکیب‌­بندی و زمان­‌بندی مناسب داریم، اما به نظر شما کسانی که این مهارت‌­ها را ندارند، نمی­‌توانند با تلاش و کوشش آن را به دست بیاورند؟
 
برای اینکه بتوانید چاشنی مفهوم را به کارهای عکاسی خود اضافه کنید، راهی مشخص وجود دارد. سرعت بخشیدن به این روند نیازمند کار سخت، فروتنی و فداکاری است. باید کارت‌­های حافظه‌ دوربین خود را زیر و رو کنید و به تک تک عکس­‌هایی که گرفته‌­اید، نگاهی دقیق­‌تر بیاندازید، از این طریق متوجه می‌شوید که چه چیزی شما را در این روند یاری می­‌کند و چه عواملی تاثیری بر آن ندارند. باید به کتاب­‌های چاپ شده از استادان مطرح عکاسی رجوع کنید تا دیدگاه و نگاه آنان را کشف کنید. فهمیدن دیدگاه عکاسان مطرح به شما کمک می‌­کند با ایجاد دوباره‌ کارهای آنان، دیدگاه خودتان را کشف کنید.
 

 
باید صبور، متفکر و مشتاق باشید و بتوانید خودتان را در موقعیت­‌هایی نامناسب و بعضاً خطرناک قرار دهید تا مسیری هموار برای عکاسی بهتر شدن پیش روی خود قرار دهید.
 
برای ایجاد ارتباطی عاطفی با کارهای خود باید بتوانید به نوعی از هم ارزی برسید که خود عکس­‌ها، بدون نیاز به توضیح شما، تمام ظرفیت‌­ها را برای مخاطب بازگو کنند. بنابراین برای اینکه بخواهید در آثار خود مفهوم ایجاد کنید، لازم است که مطالعه کنید، تلاش کنید، شکست بخورید و سبک‌­های دیگر عکاسی را هم تجربه کنید تا بتوانید جایگاه و دیدگاه خود را بیابید و نگاه عمیق‌­تری به عمق وجود خود بیاندازید تا متوجه شوید به چه سبک از عکاسی علاقه‌ی بیشتری دارید.
 
با مطالعه آثار پدران هنر عکاسی، شما می­‌توانید عکس­‌هایی به وجود بیاورید که تحت تاثیر عکس­‌هایی قوی و معنادار هستند. استفاده از ترکیب‌بندی، تکنیک یا فرایند کاری دیگران در آثار خود را سرقت ادبی به حساب نیاورید. اگر قرار باشد از تجربیات کسانی که پیش از شما عکاسی می‌­کردند، بهره نبرید مثل این است که  از کسی که تا به حال هیچ کتابی نخوانده و هیچ سر رشته‌­ای از داستان ­نویسی ندارد بخواهید رمانی بسیار زیبا و پرمفهوم بنویسد.
 
برای دویدن اول باید راه رفتن یاد گرفت.

 هرم غذايي

The idea of making a few quid from your pictures has got to appeal to virtually every photographer. This wonderful hobby of ours isn’t the cheapest on the planet, so wouldn’t it sweeten it that little bit more if you could turn some of your pics into pounds? With that thought in mind, we came up with the A-Z of Making Money From Your Photography.

In this PDF download, we’ve packed in as many moneymaking tips as possible, covering a wide range of subjects from Assisting to Magazines. Read and act upon the advice within these pages and you could soon be making cash with your camera.

Resources

1. A-Z of Making Money From Your Photography - Part One

   In this PDF download, we've packed in as many moneymaking tips as possible, covering a wide range of subjects from Assisting to Magazines.

2. A-Z of Making Money From Your Photography - Part Two

   In this PDF download, we've packed in as many moneymaking tips as possible, covering a wide range of subjects from Assisting to Magazines.

مقاله در نه صفحه شامل چکیده وازگان کلیدی مقدمه نتیجه گیری و منابع می باشد

قیمت این مقاله 2500تومان می باشد

پیش‌بینی ناسا از ضخامت ازون استراتوسفری (اگر سی‌اف‌سی‌ها ممنوع نشده‌بودند).
آبی پر رنگ: ۰ دابسون
آبی کم‌رنگ: ۱۰۰ دابسون
نیلی: ۲۰۰ دابسون
سبز: ۳۰۰ دابسون
زرد:۴۰۰ دابسون
قرمز: ۵۰۰ دابسون
زرشکی: ۶۰۰ دابسون

برای دانلود پاورپوینت به تنهایی اینجا را کلیک کنید

برای دانلود تحقیق چرا لایه اوزون سوراخ شده است اینجا را کلیک کنید ( توجه رمز دانلود کلمه سهند می باشد)

بین غذاهای سنتی،‌ کوفته تبریزی یکی از معروفترین غذاها و البته تنها غذایی است که با حداقل تغییر در شیوه پخت، تقریبا در تمام خانواده‌های تبریزی به یک روش آماده و طبخ می‌شود. مواد لازم، روش پخت و فوتهای کوزه‌گری (یا بهتر است بگوییم کوفته‌گری) برای آماده کردن این غذا را در ادامه بخوانید.

غذا خوری و رستوران های ارائه کننده کوفته تبریزی برای آگهی خود در این محل با کافی نت سهندیه تماس بگیرید

سازوکار چرخ خیاطی

چرخ خیاطی  وسیله‌ای است که برای دوختن اعم از پارچه، چرم،... بکار می‌رود. چرخ خیاطی در دوره انقلاب صنعتی جهت کم کردن کار دستی و سرعت بخشیدن به امر تولید اختراع شد. با اختراع چرخ خیاطی از حدود سال ۱۸۷۰ تا به امروز، تغییرات بسیار زیادی در صنعت دوخت و تهیه لباس انجام شد.

اجزای چرخ خیاطی

چرخ خیاطی از اجزای زیر تشکیل شده است.

ماسوره:قرقره کوچکی است که در بخش زیرین چرخ خیاطی قرار دارد.

ماکو: وسیله‌ای در ماشین بافندگی است که ماسوره بر روی آن قرار می‌گیرد؛ میله‌ای در چرخ خیاطی که قرقره بر روی آن قرار می‌گیرد.

پدال:در بیشتر چرخ خیاطی‌ها جهت چرخاندن چرخ خیاطی به کمک نیروی برقی که به دینام وارد می‌شود چرخ را به حرکت در میاورد.

تاریخچه

اولین چرخ خیاطی ساخته شخصی به نامتامیس سنت انگلیسی است. وی ماشینی در سال ۱۷۹۰ به ثبت رسانید که کارش بسیار شبیه به دوخت زنجیره‌ای بود. البته هدف از ساخت این ماشین بیشتر دوختن چیزهای چرمی بود. اما هرگز این وسیله مورد استفاده قرار نگرفت و مخترع این اثر از اختراع خود سودی نبرد. تا اینکه در سال ۱۸۳۰ یک خیاط فرانسوی فقیر که بارتلمی تیمونیه نام داشت موفق شد با ذوق و ابتکار خلاقانه خود چرخ خیاطی را بسازد که بسیار شبیه چرخهای خیاطی امروزی بود. بعدها این وسیله در فرانسه مورد استقبال مردم قرار گرفت ولی گروهی از کارگران که وجود این اختراع را باعث کسادی کار خود می دیدند شبانه به کارگاه بارتلمی حمله کرده و همه چرخهای خیاطی او را نابود کردند و بارتلمی از غصه و فقر جان خود را از دست داد. همزمان با این اتفاق مرد دیگری در نیویورک بنام والترهنت چرخ خیاطی دیگری را ساخت. این چرخ دارای سوزنی بود که همانند سوزنهای امروزی چرخ خیاطی سوراخی کوچک در نوک خود داشت کار این سوزن، زدن کوکهای رُز بود. یعنی با نخ حلقه‌ای میان پارچه می‌زد و سپس حلقه دیگری آمده در حلقه اول مانند زنجیر قفل می‌شد. با همه اینها هنت هرگز موفق نشد که این اختراع خود را به ثبت برساند. تا روزگاری که افتخار ثبت نخستین چرخ خیاطی نصیب الیاس هاو شد. همچنین آیزک سینگر نیز یک چرخ خیاطی را در کشور آمریکا به ثبت رسانید.

آنگاه دعوای مفصلی بین سینگر و الیاس هاو بر سر این موضوع که حق تقدم با چه کسی است درگرفت. سرانجام هاو توانست در این نزاع پیروز از میدان بیرون رفته و از هر چرخ خیاطی که به بازار می‌آمد حق امتیاز به سود خود دریافت نماید.

تاريخچه صنعت چرخ خياطي

روند اختراع و تحولات چرخ خياطي

تعريف چرخ خياطي:

به هر گونه ماشين دوخت و دوز مواردي مثل پارچه يا که با بکارگيري نيروهاي مولد مختلف و استفاده از سوزن و ماکو عمل دوخت را انجام مي دهد، دستگاه چرخ خياطي مي گويند.

اولين چرخ خياطي

از سال 1755 تا 1818 تغييرات عديده اي در توليد چرخ خياطي صورت گرفته است.

در سال 1755 لندن – چارلز ويزنتال آلماني يک طرح اوليه از چرخ خياطي آماده و ارائه نمود

در سال 1790 يک کابينت ساز انگليسي يک چرخ ساده خياطي را توليد نمود.

در سال 1810 آلمان يک شخص به نام بالتازا يک چرخ خياطي ساده براي دوخت ساده ارائه داد.

خياطان در سال 1851 از يک چرخ طراحي شده توسط ايساک ام سينگر که در نيويورک طراحي شده بود استقبال نمودند.تنها کاربرد آن براي موارد ساده درزدوزي بود.

چرخهاي قبل از سينگر عمدتاً به طور دستي کار مي کردند ولي نيروي مکانيکي طرح سينگر که سريعاً در جامعه خياطان پذيرفت شده بر اساس بکارگيري پا توليد مي گشت.

جيمز گيبس در سال 1856 م موفق به ساخت چرخي با قابليت کوک زدن شد و در سال بعد اختراع خود را به ثبت رسانيد و بر روي مشکلات موجود در چرخ خياطي کار نمود.او همچنان به تحقيقات خود ادامه مي داد او در سال 1856 موفق به ديدن چرخ خياطي سينگر از نزديک شد از نظر او آن چرخ خياطي بزرگ، غير قابل حمل و گرانقيمت بود او توانست چرخ خياطي پيشرفته تري با قابليت دوخت زنجيره اي بسازد.پس از کامل شدن طرح آنها اقدام به توليد يک سري چرخهاي خياطي با دوخت زنجيره اي با مشارکت شرکت براون و شارپ کردند

در سال 1860 بيش از 11000دستگاه به تنهائي در ايالت متحده توليد گرديد

تغيير عمده

بهبود قابل توجهي که بر روي سيستم چرخ خياطي به عمل آمد بکارگيري يک مجموعه سيستم کشش نخ بود که توسط يک اکسنتريک کوچک نصب شده روي قسمت فوقاني چرخ انجام گرفت و ميزان کشش نخ را در مراحل مختلف کار دستگاه يکسان مي نمود.

در سال 1889 ماشين سردوز با سرعت 300 بخيه در دقيقه اختراع شد.اين چرخ که در جوراب دوزي و کشباف هم بکار گرفته شد از ويژگي انجام دوخت روي ساير پارچه هاي نرم و زبر نيز برخودار بود.

هر کلکسيونري بدون ترديد يک نمونه از چرخهاي فوق در مجموعه چرخهاي خود نگهداري مي نمايد.

گرچه طرحهاي جديد چرخ خياطي در دامنه وسيعي رشد داشته است عمدتاً آنها براي مقاصد خاص صنعتي بوده است ولي کماکان اساس عمليات به طور ثابتي باقيمانده است .

چرخهاي جديد بطور متداول توسط موتور برقي کار مي کند ولي چرخهاي پايي نيز همچنان در سطح دنيا به طور وسيعي کاربرد دارند

در حال حاضر بزرگترين توليد کننده چرخ در جهان کشور چين مي باشد. صنايع ژاپن نيز پيشگامان چرخ خياطي زيگزاک بوده اند.

چرخ خياطي در ايران حدود 100 سال پيش اولين سري محصولات شرکت سينگر ، فاف و... به تعداد بسيار محدود وارد ايران شد.و محصولاتي از نوع کوهلر و چرخهاي توليدي در کشور ژاپن وارد ايران شدند اما باز هم مورد استقبال قرار نگرفت.

توليد در ايران

در سال 1358 وارد کنندگان چرخ خياطي به فکر توليد اين محصول در داخل کشور افتادند و اقدام به تاسيس شرکت کارخانجات چرخ خياطي ايران نمودند در آغاز با شرکتهاي توليد کننده چرخ خياطي در جهان مذاکراتي جهت انتقال تکنولوژي داشتند تا آنجائيکه ايشان تصميم به انتقال تکنولوژي از شرکت فاف آلمان که داراي 140 سال قدمت در توليد چرخ خياطي بود گرفتند. ابتدا دانش فني توليد چرخ خياطي به کشور انتقال پيدا کرد تا آنجا که در سال 1370 اين شرکت فعاليت خود را با مونتاژ چرخهاي خياطي فاف تحت ليسانس شرکت فاف آلمان آغاز کرد.اين شرکت فعاليت خود را با مونتاژ ادامه داد تا اينکه در سال 1374 خط توليد اين شرکت رسماً افتتاح شد. ظرفيت خط توليد اين کارخانجات بيش از 100،000 دستگاه چرخ فاف در سال مي باشد. از سال 1374 تاکنون قدمهايي موثري جهت خود کفايي در توليد چرخ برداشته و هم اکنون اين شرکت فعاليت خود را با توليدات مختلفي تحت ليسانس شرکتهاي فاف آلمان و ژانومه ژاپن ادامه مي دهد.